Hulp bij naderend eind

Helaas zijn veel gezinnen en families niet meer zo hecht als ze ooit waren. Broers en zussen die uit elkaar zijn gegroeid en elkaar niet meer zien of spreken. Kinderen die het contact met hun ouders hebben verbroken. Vrienden die ooit onafscheidelijk waren, maar elkaar nu het licht in de ogen niet meer gunnen. Het komt in de beste families voor.

Behoefte om de kloof te dichten

Dat die afstand is ontstaan kan heel verschillende oorzaken hebben. Maar wat die oorzaak ook is, bij een naderend sterven ontstaat vaak de behoefte om die kloof te dichten, om de strijdbijl te begraven en in vrede of berusting definitief uit elkaar te gaan. Die behoefte kan er zijn bij degene die komt te overlijden, maar ook bij toekomstige nabestaanden.
Soms blijkt op die kwetsbare momenten in het leven de wens om het bij te leggen van twee kanten te bestaan, vaak ook niet…

De rol van een ritueelbegeleider

Als ritueelbegeleider kan ik helpen om, ondanks de afstand die er was of nog steeds is, invulling te geven aan het naderende afscheid. Dat kan op drie manieren:

Een moment waarbij zowel de stervende als de toekomstige nabestaanden aanwezig zijn

Voorwaarde is dat de wens om afscheid te nemen bij beiden aanwezig is. En dat beiden zich kunnen vinden in de afspraak om respect op te brengen voor elkaars keuzes in het verleden.

Een moment zonder nabestaanden

Als de nabestaanden te kennen geven geen afscheid te willen nemen, dan kunnen we dat afscheid via een ritueel alsnog gestalte geven (zie voorbeeld hieronder).

Een moment zonder de stervende

Als degene die komt te overlijden de nabestaanden niet wenst te ontvangen, dan kunnen we met hen en via een ritueel symbolisch afscheid nemen.

“Een vader had al jaren geen contact meer met zijn kinderen. Ook op zijn sterfbed wilden die niets met hem te maken hebben. Zij hadden jaren daarvoor al afscheid van hem genomen, vertelden ze. Vader kon dat niet verkroppen. Ik heb hem daarop gevraagd in brieven te verwoorden wat hij zijn kinderen nog graag had willen vertellen. Toen hij die geschreven had, hebben we foto’s van zijn kinderen op een tafel geplaatst en hebben we de brieven verbrand. Het gaf hem rust en berusting. Hij is een paar dagen later overleden. Zijn wens om zijn kinderen nog een keer in de armen te sluiten of hen op zijn minst nog eens te zien, is niet meer uitgekomen. Maar hij heeft op zijn manier wel afscheid kunnen nemen.”

Menu