Waarom de veer?

Toen ik mijn logo liet ontwerpen, had ik één prangende wens: dat er een veer in het logo verwerkt werd. De veer staat voor mij namelijk symbool voor het contact tussen deze wereld en een andere wereld; hoe die andere wereld er ook uit mag zien. De veer is de onzichtbare verbinding tussen hen die ooit bij me waren en mij in het hier en nu. Het is een boodschapper, die al zo vaak op precies het goede moment op mijn pad komt, dat van toeval onmogelijk nog sprake kan zijn…

Als mensen mij naar die veer vragen, vertel ik hen altijd dit verhaal:

“Toen ik nog uitsluitend goud- en zilversmid was, werd ik bij een prachtige vrouw geroepen. Zij was stervende en vroeg me of ik een ashanger wilde maken voor haar zussen. Elk hangertje moest uit twee harten bestaan. In het bovenste hart zou wat van haar as worden verwerkt, zodat het leek of de as van het bovenste hart naar het onderste stroomde.”

“Dat had ze zelf zo bedacht. Prachtig. Maar daarnaast wilde ze ook nog een sieraad voor haar twee beste vriendinnen laten maken. Geen harten, omdat ze die al voor haar zussen had bedacht. Ook geen engelen. Daar had ze niets mee. Maar … wat dan?”

“Een veer, zei ik spontaan. Een veer? Vroeg ze verbaasd. Ja, zei ik, veren zijn voor mij tekens van boven.”

“Na nog een hele tijd met haar te hebben gekletst, ging ik naar huis. Ik wist precies wat ik voor haar wilde maken: hartenhangers voor haar zussen en zilveren veren voor haar twee vriendinnen. Die veren kregen achterop haar vingerafdruk in hartvorm en aan de bovenkant een zilveren oogje, zodat de veer met linten in lievelingskleuren ergens aan opgehangen kon worden.”

“De sieraden heeft ze niet meer gezien. Ze stierf enkele dagen nadat ik bij haar op bezoek was geweest. Niemand wist van haar opdracht aan mij om veren te maken, maar wat vond haar man op de stoep, een dag na haar overlijden? Wat vond haar vriendin bij de voordeur, twee dagen na haar sterven? Haar nichtje achter de nummerplaat van haar auto? En ik, thuis, enkele uren na haar heengaan? Inderdaad … een veer.”

“Zij had me die dag dat ik haar sprak niet alleen nodig voor de tastbare sieraden. Ze had me ook nodig voor een teken: een veer.”