Rituelen zijn markeringen van veranderingen in je leven
Vuurwerk afsteken tijdens de jaarwisseling, oliebollen eten en op 1 januari de Nieuwjaars duik…
We zijn ons er niet altijd van bewust, maar ons leven is gevuld met rituelen.
Rituelen geven houvast en ritme aan het dagelijks leven en ze kunnen uitdragen waar je voor staat en wie je wilt zijn. Juist in deze hele snelle tijd, kunnen rituelen een ontzettend belangrijke functie hebben. Omdat je al opgejaagd wordt door het tempo van het leven. Heb je bijna geen tijd om stil te staan bij de grote veranderingen in je leven. En grote veranderingen komen op je levenspad, bij jou, bij mij, bij iedereen.
We proberen wel steeds de wereld om ons heen te beïnvloeden totdat deze is zoals wij hem willen hebben. Maar soms gaat dat ook wel eens niet, de dood van een dierbare bijvoorbeeld… dat komt op je pad en je kunt er niets aan veranderen. Je kunt de dood niet wegnemen, dus zul je zelf gaan veranderen om het verdriet en het gemist te verweven in je verdere leven. En hoe goed of hoe kwaad dat ook gaat, dat is toch de realiteit waar we allemaal mee moeten leven. Mensen helpen om die realiteit onder ogen te zien en dat op zo’n manier doen, dat ze daarna weer verder kunnen, doe ik graag als ritueelbegeleider bij afscheid. Een mooi voorbeeld van een ritueel wat ik wel eens gebruik is het linten ritueel…
“Ik begeleidde een gezin dat afscheid nam van hun moeder. Er was nogal wat “oud zeer” aanwezig onder de kinderen, wat nu in deze dagen, naar de afscheidsviering toe, weer krachtig naar boven kwam. Moeder was altijd de vrede bewarende verbinding geweest tussen de kinderen. Maar nu ze niet meer leefde, brak er een machtsstrijd los.
Na twee dagen heb ik iedereen bijeen geroepen en ze duidelijk verteld wat ik zag en dat we op deze manier niet verder konden werken naar een afscheidsviering toe.
Een mand met diverse soorten en kleuren linten had ik die ochtend al in de auto gezet en speciaal voor deze familie meegenomen. De zes kinderen konden even van de schrik bijkomen na mijn confronterende woorden toen ik deze mand uit de auto ging halen.
Terug in de grote woonkeuken deed ik hun allen een voorstel. “Jullie zijn allemaal sterke individuen en jullie zijn aan het “touw trekken” over hoe de afscheidsviering ingevuld gaat worden, zonder werkelijk te luisteren naar elkaar.
De speciale band die jullie met moeder hebben wil ik zichtbaar maken met deze linten. En een ieder mag daarom een lint uitkiezen, die de band met je moeder weergeeft. Jullie mogen daar woorden opschrijven die weergeven wat je moeder voor jou betekende.
Sommige vonden het raar en andere werkte gewillig mee. Maar na verdere uitleg wat ik ging doen met deze zes verschillende linten, werd de sfeer wat vrediger. Nadat iedereen klaar was met schrijven verzamelde ik de linten en legde een verbindende knoop in de uiteinden. Deze knoop plaatste ik zacht onder moeders gevouwen handen. En ik vroeg ieder kind, zijn lint mooi naar de zijkant van de kist te draperen en daar even te blijven staan. En langzaamaan werden al die sterke individuelen persoonlijkheden een hechtere groep. En in de dagen die daarop volgde werd dat alleen maar sterker. En kwam ook het besef omhoog dat ze dit samen moesten doen.
Moeder had, ook al had ze dit aardse leven verlaten, haar verbindende vredes kracht weer terug gekregen. En de kinderen begrepen zonder woorden, dat dat ook moeders wens zou zijn geweest.
Tijdens de afscheidsviering knipte ieder kind het gedeelte van zijn lint af wat buiten de kist hing. Maar de onzichtbare verbintenis bleef bestaan en daar mee ook de vreedzame kracht van moeder . . . .